Przejdź do zawartości

Mario Soto

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mario Soto
Pełne imię i nazwisko

Mario Soto Benavides

Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1950
Santiago

Wzrost

177 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
?-1973 Magallanes
1974–1977 Unión Española
1977 SE Palmeiras 3 (0)
1978–1985 Cobreloa
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1975–1985  Chile 47 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2004–2005 Unión San Felipe
2005–2007 Santiago Wanderers
2010 Cobreloa
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mario Soto Benavides (ur. 10 lipca 1950 w Santiago) – piłkarz chilijski grający na pozycji defensywnego pomocnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Mario Soto rozpoczął w klubie Deportes Magallanes. W 1974 przeszedł do Uniónu Española. Z Uniónem Española dwukrotnie zdobył mistrzostwo Chile w 1975 i 1977 oraz dotarł do finału Copa Libertadores w 1975. W 1977 krótko był zawodnikiem brazylijskiego SE Palmeiras. W 1978 powrócił do Chile i do końca kariery występował w klubie Cobreloa.

Z Cobreloą trzykrotnie zdobył mistrzostwo Chile w 1980, 1982 i 1985 oraz dwukrotnie dotarł do finału Copa Libertadores w 1981 i 1981. W 1982 został uznany w premierowym plebiscycie "Piłkarzem Roku" w Chile.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Chile Soto zadebiutował 16 lipca 1975 w zremisowanym 1-1 spotkaniu z Peru podczas Copa América. Podczas tego turnieju wystąpił we wszystkich czterech meczach z Boliwią i Peru. W 1979 po raz drugi wziął udział w Copa América, w którym Chile zajęło drugie miejsce, ustępując jedynie Paragwajowi. W tym turnieju Soto wystąpił w siedmiu meczach: w grupie z Wenezuelą i Kolumbią, w półfinale z Peru oraz w finale z Paragwajem.

W 1982 roku został powołany przez selekcjonera Luisa Santibáñeza do kadry na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Na Mundialu Rivas wystąpił we wszystkich trzech meczach z Austrią, RFN i Algierią. W 1983 po raz trzeci wziął udział w Copa América. W tym turnieju Soto wystąpił w trzech meczach z Wenezuelą i Urugwajem. Ostatni raz w reprezentacji wystąpił 17 listopada 1985 w zremisowanym 2-2 meczu eliminacji Mistrzostw Świata z Paragwajem. Od 1975 do 1985 roku rozegrał w kadrze narodowej 47 spotkań, w których zdobył bramkę.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]